Αθηνόραμα - 1/11/2007

Η Τάνια και οι «παλιές αγάπες»

του Χάρη Καλογερόπουλου

Το 'πε και το 'κανε η Τάνια Τσανακλίδου. Όλοι μια παρέα, τραγουδάμε κι αισθανόμαστε - χωρίς σταριλίκι, χωρίς σοβαροφάνεια.

Aυτά συμβαίνουν στο «Μετρό», μια σκηνή που δεν ξεχνάει βασικές αρχές της μουσικής επικοινωνίας. Ας δούμε, όμως, την ουσία του προγράμματος μέσα από χαρακτηριστικές στιγμές ή καταστάσεις.

Κάπου στη μέση της παράστασης η Τάνια πιάνει να εξηγήσει ένα ευτράπελο επεισόδιο από παλιά της εμφάνιση σε music hall, τη στιγμή που τραγουδούσε το «Surabaya Johnny» του Κουρτ Βάιλ. Το τραγουδάει και τώρα ενώ ατακάρει: «Και κάνω πως μου πιάνεται το τακούνι στη βιενέζικη», ακολουθεί μια συγκινητική κορόνα κι ύστερα «και να μην καταλαβαίνει κανείς τι κάνω!» (γέλια στην αίθουσα) κι ύστερα πέφτουν πάλι νότες λυρικές απ' τον «Τζόνι». Το κωμικό στοιχείο χέρι χέρι με το λυρικό - όπως στη ζωή.
Καθισμένοι στη σκηνή με τραπεζάκια μπροστά τους - η Τάνια μοιράζεται ένα με τον Παναγιώτη Τσεβά (ακορντεόν) και το άλλο ο Μανώλης Καραντίνης (μπουζούκι) με τον Γιάννη Παπαζαχαριάκη (κιθάρα). Πιο πίσω, άλλο ένα τραπέζι για τα παρελκόμενα. Και να τα ουισκάκια και να τα τσιγάρα - απολύτως politically incorrect, απολύτως σωστό κι αληθινό, όπως ταιριάζει στην τέχνη. Αλήθεια, τι είναι «ροκ»; Να ουρλιάξει η κιθάρα για ένα μεροκάματο ή να πιεις και να καπνίσεις μαζί με το κοινό; Δεν μιλάμε για χύμα, όχι. Τα τρία όργανα μαρτυρούν μαστοριά και η Τάνια, πίσω από το έντεχνο «φάγωμα» κάποιων συλλαβών, φανερώνει τη θεατρική της δεξιότητα.

Το ρεπερτόριο είναι ελεύθερο. Δεν κεντράρει στη δισκογραφία της Τάνιας και σεργιανάει από τις καντάδες και τον Αττίκ μέχρι τον Διονυσίου, τον Ζαμπέτα, την Τζένη Βάνου και ό,τι βάλει ο νους. Αλλά μη φοβάστε. Υπάρχουν κάποια βασικά της Τάνιας και, αν θέλετε, το τελευταίο ημίωρο κάνετε και την παραγγελιά σας
ρίχνοντας τον οβολό σας σε ερανικό κουτί για τα αδέσποτα ζώα.
Σε τελευταία ανάλυση Σε μια Αθήνα κουρασμένη από ψεύτικα concepts, λειτουργεί και πάλι, χάρη στην Τάνια, μια μπουάτ με την πιο ωραία σημασία του όρου. Εμείς, πάντως, θα ξαναπάμε.