Ελευθεροτυπία - 14/10/2007

Τάνια Τσανακλίδου: «Πρώτη φορά δεν ψήφισα»

της Ματούλας Κουστένη

Οι τελευταίοι μήνες της δεν πέρασαν ευχάριστα: Τραυματισμοί, φωτιές στο Πήλιο, περιπολίες με εθελοντές στα βουνά και απομάκρυνση από κάθε μουσική δραστηριότητα για περίπου έξι μήνες.

Η Τάνια Τσανακλίδου είναι μαθημένη στις... εξαφανίσεις. Εχει να βγάλει δίσκο επτά χρόνια: «Αντί για το γρανάζι της δισκογραφίας προτιμώ να φροντίζω τον κήπο μου, να μαγειρεύω, να παίζω μπιρίμπα, να διαβάζω». Μετά την περσινή εξωστρέφεια με ένα πολυπληθές σχήμα στο Ζυγό, «μαζεύεται» κι επιστρέφει από αύριο και κάθε Δευτέρα -Τρίτη στο Μετρό μαζί με τους Μανώλη Καραντίνη (μπουζούκι), Γιάννη Παπαζαχαριάκη (κιθάρα), Παναγιώτη Τσεβά (ακορντεόν). Το πρόγραμμα στήθηκε με πρόβες και ξενύχτια στο σαλόνι του σπιτιού και ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Τίτλος; «Παλιές αγάπες και τραγούδια μεθυσμένα».

«Αποφάσισα να μη λέω επιτυχίες μου. Κουράστηκα να σκέφτομαι ότι αποκλείεται να μην πω το "Πάτωμα", το "Αν μ' αγαπάς", τη "Ζελατίνα", τις "Μοίρες". Το πρόγραμμα που ετοίμασα θα διαρκεί αυστηρά δύο ώρες και περιλαμβάνει από Χατζιδάκι και Μπέλλου μέχρι Μπρέγκοβιτς. Αμέσως μετά, αν υπάρχει κέφι, θα βγαίνω με ένα γυάλινο κουτί και θα ξεκαθαρίζω πως για να ακούσει κανείς το αγαπημένο του τραγούδι πρέπει να πληρώσει. Είμαστε έτοιμοι για οποιαδήποτε παραγγελιά. Τα έσοδα θα διατίθενται σε κάποιο κέντρο περίθαλψης ζώων. Επίσης, φέτος αποφάσισα ότι δεν θα τυπώσω αφίσες. Κάποια μικρά χαρτιά θα δώσω σε μερικά μπαρ φίλων. Η αισθητική της αφίσας μού δημιουργούσε πάντα αμηχανία. Δεν μπορώ να διασχίζω το δρόμο και να με βλέπω δίπλα στον Καρατζαφέρη».

-Θα σας κατηγορήσουν που δεν δίνετε τα χρήματα σε ανθρώπους κι επιλέγετε τα ζώα.

«Για τους ανθρώπους τραγουδάω. Ας κάνω κάτι και για τα ζώα».

-Λίγο επιθετική σας βλέπω.

«Πέρασα ένα φρικτό καλοκαίρι. Τραυματίστηκα και ως μοναχικός άνθρωπος που είμαι, σοκαρίστηκα νιώθοντας ότι ξαφνικά εξαρτώμαι από άλλους. Επειτα ήρθαν οι φωτιές και με διέλυσαν».

-Κάθε φορά που ενοχλείστε, πώς αντιδράτε;

«Κρύβομαι, θυμώνω με τους ανθρώπους, γίνομαι χοντρή και βυθίζομαι σε μια τρομερή ακινησία. Σκέψου ότι πρώτη φορά δεν ψήφισα. Καμιά φορά αισθάνομαι ότι δεν έχει τόπο πουθενά για μένα. Οτι η εντιμότητα δεν θα επιστρέψει ποτέ στην κοινωνία μας. Ακόμα και οι Μηλιές, που ήταν το καταφύγιό μου, γεμίσανε μεζονέτες. Πάντού πισίνες. Μας σκέπασε η ξιπασιά».

-Αυτή τη φορά τι σας ξεκούνησε και επιστρέψατε;

«Μια πρόταση από το θέατρο για να ερμηνεύσω τον Ιανουάριο το ρόλο της μάνας -που κάποτε είχε κάνει η Ρένη Πιττακή- στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη "Ο ήχος του όπλου" που σκηνοθετεί η Ελλη Παπακωνσταντίνου. Δύσκολος ρόλος!».

-Ούτε στη μουσική βολευτήκατε ποτέ στα εύκολα.

«Ισα ίσα. Αν δεν έχω από κάτι να λυτρωθώ, δεν τραγουδάω. Με τη μουσική μοιράζομαι την ανασφάλεια, την αγωνία μου. Σκεφτείτε ότι στην παράσταση υπάρχει μια ολιγόλεπτη ενότητα με τραγούδια που μιλούν για φωτιές, ενώ συγχρόνως θα προβάλλονται σατιρικά βίντεο που ετοιμάζουν οι συντελεστές της εκπομπής του Σκάι "Ελληνοφρένεια". Μακάρι να μπορούσα να εντάξω και κάτι για το βιβλίο της Ιστορίας».

-Πώς σας φάνηκε που αποσύρθηκε;

«Είμαι υπέρ, διότι δεν αντέχω την έλλειψη ηρώων από τη ζωή μου. Ηρωισμός σημαίνει ότι σε μια ακραία στιγμή θυσιάζω τον εαυτό μου για να σώσω εσένα. Σήμερα ο καθένας θέλει να σώσει το τομάρι του».

-Εσείς που πάντα είχατε αριστερή αντίληψη δεν σας πειράζει που συμφωνείτε πια με την άκρα δεξιά;

«Ακριβώς εκεί πατάνε οι νεοσυντηρητικοί για να μας αναγκάσουν να ντρεπόμαστε για τις απόψεις μας. Μισώ να διδάσκεται στα παιδιά το μίσος και ο φόβος. Ωστόσο, η ομογενοποίηση δεν μου ταιριάζει. Μου αρέσει ακόμα να ονειρεύομαι. Εγώ έπαθα κατάθλιψη όταν έχασα τους ήρωές μου. Ενα παιδί πρέπει να μάθει ότι για να διατηρήσει την ηθική του, την ελευθερία του ή την αξιοπρέπειά του πρέπει καμιά φορά να θυσιάζεται. Αλλιώς πώς θα γίνει καλός για τους διπλανούς του;».