ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΔΗΜΟΥ: Ξανά μαζί λοιπόν! Να ευχαριστήσουμε τον Άλκη Ιωακειμίδη, που μας παραχωρεί χρόνο από την εκπομπή του…Γιατί σήμερα έχουμε μια πολύ σπουδαία καλεσμένη στο studio, την κυρία Τάνια Τσανακλίδου. Καλώς ήρθατε!
ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ : Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Καλώς σας βρήκα!
ΠΔ: Κανονικά είχα προγραμματίσει, το πρώτο το τραγούδι να είναι το «Οι μοίρες». Θεωρώ ότι είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σας και τελειώνει και με εκείνο το «…μαγκιά μας»
ΤΤ: (γέλια) Ναι! Τα τελευταία χρόνια έχει μπει και «…το μαγκιά μας». Απαραίτητη τελεία!
ΠΔ: Και επειδή θέλει και μια μαγκιά το πρόγραμμα αυτό που παρουσιάζετε, με τα λαϊκά ειδικά…
ΤΤ: Νομίζω ότι όλα μου τα τελευταία προγράμματα θέλανε ένα ψυχικό σθένος, που αν δεν το έχεις, δεν τα τολμάς. Είναι ιδιαίτερα και πάρα πολύ αληθινά! Όποιος βγαίνει και εκθέτει την αλήθεια του, πρέπει να έχει κότσια…
ΠΔ: Νωρίτερα στο πρόγραμμα είχα παίξει την «Τύπισσα», ένα παλιό τραγούδι…
ΤΤ: (τραγουδάει: «Εγώ είμαι η τύπισσα, που σε χτύπησα…») Που το θυμηθήκατε αυτό;
ΠΔ: Το παίζουμε πολύ συχνά εδώ στον σταθμό…
ΤΤ: Αλήθεια;
ΠΔ: Από την demo version, που έχει μέσα τις φωνές κτλ…
ΤΤ: Εγώ δεν το έχω…Δεν υπάρχει στο αρχείο μου…
ΠΔ: Έχει μπει στο cd ως bonus, στο βινίλιο δεν υπήρχε…Έχει μέσα και την ίδια κραυγή, που βγάζετε στις «Μοίρες» και στο studio και στο live. Όταν το μετέδωσα είπα, ότι ίσως είναι από τις λίγες φορές, που ένας τίτλος τραγουδιού ταυτίζεται απόλυτα με την τραγουδίστρια, που το ερμηνεύει…
ΤΤ: Εγώ ξέρω πάρα πολλά τέτοια τραγούδια …Όχι μόνο δικά μου, αλλά και άλλων…
ΠΔ: Οπωσδήποτε υπάρχουν και άλλα, αλλά είναι ένα από τα λίγα…
ΤΤ: Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλον να το τραγουδάει… Η αλήθεια είναι ότι μερικά τραγούδια δικά μου, είναι δύσκολο να τα τραγουδήσουνε άλλοι, γιατί είναι πάρα πολύ προσωπικά και δεν ταιριάζουν σε όλους, δηλαδή λίγο να μην εννοείς 100% αυτό που λες, βγαίνει φάλτσο!
ΠΔ: Αυτή η θεατρικότητα που έχετε- όλοι γνωρίζουμε ότι είστε και ηθοποιός- και σε συνδυασμό με το ταπεραμέντο σας, κάνει την διαφορά…
ΤΤ: Νομίζω ότι η τρέλα μου είναι πάνω από όλα…
ΠΔ: Ποιος είναι ο συνθέτης, που σας «έβγαλε» πιο πολύ αυτήν την θεατρικότητα από όσους έχετε συνεργαστεί;
ΤΤ: Ξέρετε, ότι μοιραία από ένα σημείο και μετά, όσοι με προσέγγιζαν, ζητούσαν αυτό από εμένα. Μέχρι σε ένα σημείο με βόλευε, μα μετά είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι, δεν το ήθελα πια, γιατί είναι παρά πολύ εύκολο να περιοριστείς και να αποκτήσεις μανιέρα. Η μανιέρα είναι φυλακή για ένα καλλιτέχνη και νομίζω ότι είναι και η ταφόπλακά του. Δεν ήθελα να αποκτήσω μανιέρα και την ευκολία του να είμαι πάντα έτσι. Γι’ αυτό και έκανα τόσα διαφορετικά προγράμματα τα τελευταία χρόνια και τόσο διαφορετικά πράγματα. Η ψυχή μου λαχταράει και το «άλλο»…
ΠΔ: Πάντως εγώ διάβασα κάτι στο cd, που μου άρεσε πάρα πολύ και θα ήθελα να το πούμε και στον αέρα. Βέβαια οι πιο πολλοί που μας ακούνε το έχουν ήδη το cd…
TT: Μακάρι, γιατί είναι δική μου η παραγωγή παιδιά και πρέπει να το πούμε…Να πάρω κουράγιο, να κάνω και άλλο, γιατί αλλιώς δεν θα κάνω άλλο…
ΠΔ: Είναι κάτι, που είχε δημοσιευτεί στο «Αθηνόραμα» και υπάρχει και μέσα στο cd… «Αν είναι μία Πιάφ και αν είναι και μία αρτίστα του cabaret- και είναι..- μπορεί κάλλιστα να είναι μία ρεμπέτισσα, μία αρχόντισσα, όπου κοινός παρανομαστής για όλα είναι το ταπεραμέντο…». Αυτό μου άρεσε πάρα πολύ και ήθελα να το πω…
ΤΤ: Είναι και η αλήθεια! Η αλήθεια είναι το μόνο πράγμα, που μπορεί να συνδέσει πράγματα εντελώς ετερόκλητα και να μοιάζουν όλα ένα!
ΠΔ: Πάμε λοιπόν για περισσότερη αλήθεια με τις «Μοίρες»…
ΤΤ: Και εγώ να τελειώσω και το τσιγάρο μου…
ΠΔ: Και για ένα τσιγάρο… Ωραία!
ΠΔ: Πρέπει να μιλήσουμε και για το πρόγραμμα…
ΤΤ: Πρέπει να πάω να δω τα φώτα μου…Εμείς δεν καθόμαστε ποτέ! Ξέρετε ο κόσμος νομίζει, ότι δουλεύουμε δυο ώρες… Είναι ατελείωτες οι ώρες τις προετοιμασίας.
ΠΔ: Ας πούμε γι’ αυτό το πρόγραμμα… θα είναι το ίδιο με το Metro;
ΤΤ: Ακριβώς το ίδιο. Πρέπει να μιλήσουμε για τους υπέροχους μουσικούς, που έχω μαζί μου, γιατί χωρίς αυτούς, αυτό το πρόγραμμα δεν θα γινότανε ή δεν θα ήτανε έτσι! Είναι λοιπόν ο Μανώλης ο Καραντίνης, που παίζει μπουζούκι, ο Γιάννης ο Παπαζαχαριάκης, που παίζει κιθάρα και ο Παναγιώτης ο Τσεβάς, που παίζει ακορντεόν. Αυτοί λοιπόν οι τρεις τραγουδάνε κιόλας, με πειράζουνε, κάνουνε διάφορα φριχτά πράγματα και περνάω τέλεια μαζί τους. Έχουμε την δυνατότητα να τραγουδάμε, ότι μας κατέβει, γιατί ξέρουνε το περισσότερό μου ρεπερτόριο και ανάλογα πως είναι τα κέφια μας... καμιά φορά θέλουμε να κλάψουμε ή να γελάσουμε…Αναλόγως λοιπόν τα κέφια της παρέας, πάμε σε πιο εσωτερικά πράγματα, πιο εσωστρεφή ή πιο εξωστρεφή…
ΠΔ: Αυτό συμβαίνει και με το κοινό;
ΤΤ: Εννοείται. Αν δεν λειτουργήσει το κύκλωμα,δηλαδή αν δεν έχουν αρχίσει να τραγουδάνε το πρώτο πεντάλεπτο, πάει να πει ότι τα πράγματα δεν είναι εντάξει. Συνήθως στα δύο λεπτά τραγουδάνε.
ΠΔ: Και αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, τι γίνεται; Αυτοσχεδιάζετε;
ΤΤ: Όχι, λιγάκι κλείνομαι στον εαυτό μου και λέω πιο εσωστρεφή τραγούδια.
ΠΔ: Απ’ ότι διαβάσαμε στο δελτίο τύπου, το σκηνικό είναι ένα σαλόνι ή κάπως έτσι;…
ΤΤ: Τίποτα, τίποτα…είναι ένα παγκάκι, όπως ακριβώς ήταν στο Metro. Η αίσθηση είναι, πως είμαστε όλοι σε ένα δωμάτιο, σε ένα σαλόνι και περνάμε καλά, όπως ας πούμε, όταν τελειώνει ένα party και μένουνε λίγοι και καλοί και τότε γίνονται τα ωραία… Κάπως έτσι…
ΠΔ: Μάλιστα. Δηλαδή θα υπάρχει η παρόρμηση της στιγμής;
ΤΤ: Κοιτάξτε, επειδή το πρόγραμμα είναι πάρα πολύ καλά δουλεμένο πια και όλες οι μετρήσεις έχουνε γίνει…Λειτουργεί σαν πρόγραμμα. Η παρόρμηση της στιγμής είναι μόνο της στιγμής, δηλαδή δεν το κάνω άνω κάτω το πρόγραμμα και είναι τιμή μου άλλωστε. Δεν μ’ αφήνουν και τα παιδιά. Καμιά φορά έχω άλλη διάθεση και μιλάω στον κόσμο…Μου φωνάζει ο Παπαζαχαριάκης και με βάζει σε τάξη και πρέπει να συνεχίσω μετά να τραγουδάω. Δεν μ’ αφήνει να κάνω ότι θέλω.
ΠΔ: Οι δυο χρονιές του Metro πως θα συνυπάρξουν σε ένα πρόγραμμα;
ΤΤ: Εδώ δεν συνυπάρχουν οι δυο χρονιές του Metro. Η παράσταση που φέρνω εδώ στην Θεσσαλονίκη και ξεκινάει από σήμερα - και πρέπει να πω μετά για την ώρα, γιατί είναι σημαντικό- είναι μόνο η περσινή παράσταση. Η προπέρσινη παράσταση ήταν απολύτως ηλεκτρική, με τελείως διαφορετικούς μουσικούς, άλλο concept τελείως…
ΠΔ: Εδώ θα είναι η «έξω καρδιά» παράσταση, η λαϊκή…
ΤΤ: Αυτή θα είναι η λαϊκή παράσταση, μα πρώτα ο Θεός τον Μάιο θα φέρω και μια πολύ ηλεκτρική παράσταση στην Θεσσαλονίκη. Αυτήν που ετοιμάζω για τον χειμώνα, που είναι τελείως άλλο πράγμα απ’ αυτό που κάνω τώρα. Η Θεσσαλονίκη -στην οποία πρέπει να πω ότι 4 χρόνια προσπαθώ να έρθω και δεν τα έχω καταφέρει, χωρίς να φταίω- μου’ χει λείψει, που αφήνω τον κόσμο... Τα δυσκολότερα προγράμματα μου εδώ τα έχω κάνει. Το «Μαγικό κουτί» εδώ το πρωτόπαιξα στο Θεατράκι. Όταν είναι κάτι δύσκολο, θέλω να ξεκινάω από εδώ. Νιώθω ασφαλής και έχω ζεστασιά στην Θεσσαλονίκη. Πρώτη φορά που φέρνω παράσταση, που πρωτοπαίχτηκε στην Αθήνα. Όλες οι άλλες είχαν έρθει εδώ πρώτα. Αυτές οι 6 παραστάσεις, γιατί δυστυχώς 6 μόνο παραστάσεις θα δώσουμε, είναι και το αποχαιρετιστήριο σε έναν υπέροχο χειμώνα που πέρασα… Να πω ότι πρέπει να είναι εδώ στις εννιά, τους παρακαλώ πολύ…
ΠΔ: Εννιά ακριβώς ξεκινάει το πρόγραμμα;
ΤΤ: Δυστυχώς βάλανε στις αφίσες εννιά και μισή… Εγώ θα ήθελα να ξεκινώ στις εννιά, αλλά είμαι συνεπής, ξεκινάω ακριβώς στην ώρα μου. Εννιά και μισή ξεκινώ και εννέα και τέταρτο δεν ισχύουν πια οι κρατήσεις, δηλαδή όποιος αργεί, χάνει το τραπέζι.
ΠΔ: Ωραία. Το άκουσαν αυτό...
ΤΤ: Ελπίζω να το λάβουν υπόψη τους, γιατί είναι κρίμα να χάσουνε την αρχή της παράστασης και εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεκινήσουμε αργότερα από σεβασμό στους ανθρώπους, που έχουν έρθει νωρίς.
ΠΔ: Να ρωτήσω και κάτι άλλο που έχει σχέση και με το cd, το οποίο είναι δική σας παραγωγή…
ΤΤ: Ναι, όλα εγώ τα έχω κάνει…Και επίσης, εγώ το έχω πληρώσει…(γέλια). Γιατί παραγωγοί καμιά φορά λέγονται και οι υαλοπώληδες…
ΠΔ: Και εμείς παραγωγοί λεγόμαστε… Η ιδέα το να γίνει το δεύτερο μέρος του cd λαϊκό, ήταν δική σας ή του Καραντίνη; Ποιανού ήταν;
ΤΤ: Όχι, όχι, ήταν δική μου, μα και με όλα τα παιδιά…Ξέρετε λειτουργούμε σαν group με τους εκάστοτε μουσικούς, με τους οποίους συνεργάζομαι, συνήθως με κάποιους συνεργάζομαι πολλά χρόνια ή ξαναβρισκόμαστε και αυτό είναι ευλογία. Δεν είναι μουσικοί, που έρχονται να συνοδεύσουν μια τραγουδίστρια…. Συζητάμε τα πάντα, τις ενορχηστρώσεις, έχουνε άποψη όλοι… Αν κάποιου δεν του αρέσει ένα τραγούδι, μου το επιβάλλει και δεν μ’ αφήνει να το πω. Περνάω τέτοια... Γιατί ξέρετε ότι η συνεργασία έχει και καλά και κακά, δηλαδή δεν μπορείς να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις. Δεν με πειράζει. Πολλές φορές κάνω τα χατίρια των μουσικών και αυτό μ’ αρέσει.
ΠΔ: Μιας και αναφερθήκατε σ’ αυτό να ρωτήσω κάτι, το οποίο διαβάσαμε και δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει…Είναι αλήθεια ότι ο Σταμάτης ο Κραουνάκης ενοχλήθηκε από αυτές τις ενορχηστρώσεις των δικών του τραγουδιών;
ΤΤ: Κοιτάξτε…Εγώ θα σας πω την εμπειρία. Όταν ο Σταμάτης είχε έρθει στο πρόγραμμα στο Metro, έκλαιγε, άναβε αναπτήρες και ούρλιαζε «Μπράβο». Μετά μου τα είπανε, δεν έχω διαβάσει αυτά τα δημοσιεύματα και δεν ασχολούμαι. Δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Επίσης δεν θεωρώ απαραίτητο, σε κάποιον να αρέσει πάντα αυτό που κάνω. Πιστεύω πολύ στην ελευθερία της άποψης και αν κάποτε κάποιος μου έλεγε, ότι αρέσω σε όλους, θα τρόμαζα, γιατί αυτό θα ήτανε λίγο ύποπτο ή εγώ θα έκανα πολύ μέτρια πράγματα, για να αρέσουν σε όλους ή δεν θα είχα πια ελευθερία.
ΠΔ: Μάλιστα. Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που τραγουδάτε λαϊκά σε live…
ΤΤ: Στην ουσία είναι η πρώτη φορά.
ΠΔ: Εγώ σας θυμάμαι και σε παλιότερα προγράμματα…Με την Γαλάνη ας πούμε…
ΤΤ: Τι μάχη έδωσε η Δήμητρα για να πω κάποια τραγούδια! Ναι, ναι…
ΠΔ: Γιατί έτσι;
ΤΤ: Γιατί δεν έχω λαϊκό λαρύγγι. Δεν είμαι λαϊκή τραγουδίστρια. Δεν ξέρω να κάνω τσαλκάντσες…
ΠΔ: Είναι απαραίτητο αυτό;
ΤΤ: Νομίζω σε ένα λαϊκό τραγουδιστή, ναι… υπάρχουν πολλοί λαϊκοί τραγουδιστές που είναι σπουδαίοι…
ΠΔ: Για έναν λαϊκό τραγουδιστή, βεβαίως…Μα όταν γνωρίζουμε, ότι ένας δεν είναι λαϊκός τραγουδιστής, δεν τα περιμένουμε κιόλας…
ΤΤ: Εγώ δεν μπορώ να παραστήσω την λαϊκή τραγουδίστρια…Το αίσθημα των λαϊκών τραγουδιών με ενδιαφέρει, γιατί είναι ένα γνήσιο αίσθημα τις περισσότερες των περιπτώσεων...Μ’ αυτό ταυτίζομαι και έτσι τα υπηρετώ. Αισθηματικά και όχι τεχνικά….
ΠΔ: Παρακολουθείται φαντάζομαι το λαϊκό τραγούδι όλα αυτά τα χρόνια…
ΤΤ: Όχι ιδιαίτερα. Δεν είναι τα ακούσματά μου…
ΠΔ: Το τραγούδι «Στο άδειο μου πακέτο»;…
ΤΤ: Αυτό το τραγούδι το λατρεύω!
ΠΔ: Το έχουμε καταλάβει!
ΤΤ: Το λατρεύω και αυτό περιέργως το είχα πει πριν από 10 χρόνια, άλλη μια φορά, γιατί τότε ήμουν ερωτευμένη με ένα παιδί, που του άρεσε πολύ και θεώρησα να το τραγουδώ στο πρόγραμμα για πάρτη του και ήταν πολύ ωραίο.
ΠΔ: Έχετε τραγουδήσει όμως κατά καιρούς παλιότερα, εδώ και πολλά χρόνια και σε χώρους… σε κοσμικά κέντρα, ας το πούμε έτσι…
ΤΤ: Πριν πολλά χρόνια…
ΠΔ: Εκεί τι ρεπερτόριο τραγουδούσατε;
ΤΤ: Το δικό μου ρεπερτόριο.
ΠΔ: Αποκλειστικά και μόνο;
ΤΤ: Ναι, το δικό μου και ότι έμοιαζε πιο cabaret… Όχι, λαϊκά δεν τραγουδούσα. Υπήρχανε λαϊκοί τραγουδιστές να το κάνουν αυτό. Και αυτήν την δουλειά έχω να την κάνω πολλά χρόνια και δεν με ενδιαφέρει καν να το συζητήσω… Τώρα αν εσείς είστε παρελθοντολάγνος δικό σας πρόβλημα (γέλια).
ΠΔ: Καθόλου! Επειδή έχει τύχει να σας παρακολουθώ χρόνια και έχω δει πολλά προγράμματά σας και ότι έχετε κάνει…
ΤΤ: Δεν μπορείτε να θυμόσαστε αυτά πριν από δέκα χρόνια…
ΠΔ: Μη το λέτε αυτό… Είναι προγράμματα, που μου έχουνε μείνει για πολλούς και διάφορους λόγους, είτε γιατί μου άρεσαν, είτε γιατί δεν μου άρεσαν… Αν και μου άρεσε το δικό σας, το λέω…
ΤΤ: Απλά, δεν μπορώ να απευθύνομαι στον κόσμο που πηγαίνει στους χώρους αυτούς…
ΠΔ: Το έχω καταλάβει αυτό και το έχει καταλάβει και ο κόσμος φαντάζομαι από την πορεία σας από εκεί και έπειτα… Εμείς ξαφνιαστήκαμε ευχάριστα από το λαϊκό μέρος του προγράμματος και ως ραδιοφωνικοί παραγωγοί είναι κάτι που μας εξιτάρει…
ΤΤ: Σας εξιτάρει και σας βολεύει. Είναι πιο εύκολο να το παίξετε…
ΠΔ: Κυρίως μας εξιτάρει, να παίζουμε αυτές τις επανεκτελέσεις, τις διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις… Να σε ευχηθούμε καλή επιτυχία σ’ αυτό το πρόγραμμα και να περάσετε καλά στην αγαπημένη σας Θεσσαλονίκη…
ΤΤ: Να’ στε καλά! Και στις εννέα να’ ναι εκεί, γιατί εγώ στις εννιά και μισή αρχίζω και να πω ότι είναι μόνο έξι παραστάσεις και παίζουμε μόνο Δευτέρα και Τρίτη, στο Club του Μύλου!
ΠΔ: Στο Club του Μύλου λοιπόν… Να περιμένουμε και το άλλο το ηλεκτρικό πρόγραμμα, γιατί και αυτή η πλευρά σας με ενδιαφέρει πολύ…
ΤΤ: Και μένα πολύ, πάρα πολύ…
ΠΔ: Υπάρχει και κάτι θεατρικό; Γιατί την τελευταία φορά που εμφανιστήκατε εδώ ήταν στο θέατρο…
ΤΤ: Στην «Σαμία», ναι…Όχι μετά ήρθαμε και με την Δήμητρα (Γαλάνη) στο FIX…
ΠΔ: Αν υπάρχει και κάτι θεατρικό θα θέλαμε να το ξέρουμε…
ΤΤ: Όχι για φέτος, δεν προλαβαίνω. Πέρσι που έκανα το σήριαλ, πραγματικά εξουθενώθηκα. Είχα και το Metro και το σήριαλ και είχα να δουλέψω τόσο σκληρά, από τότε που ήμουν εικοσιένα χρονών… Και δεν είμαι πια εικοσιένα…
ΠΔ: Τώρα δεν γίνομαι παρελθοντολάγνος, αλλά θυμήθηκα την εποχή του Μορμόλη κτλ…
ΤΤ: Τότε ήμουν εικοσιένα χρονών…
ΠΔ: Αλλά ήταν ωραία χρόνια…Όπως και τα χρόνια με τον Σπανό, με τον Χατζηνάσιο μετά…
ΤΤ: Δόξα τω Θεώ, όλη αυτή η περιπέτεια μου μέσα στο ελληνικό τραγούδι, μου έχει αφήσει πολύ όμορφα πράγματα, επειδή δεν είμαι μίζερος άνθρωπος, ότι με στεναχώρησε ή με πίκρανε, το έχω ξεχάσει. Σαν να μη συνέβη… Έρχονται καμιά φορά και μου θυμίζουνε πράγματα, που με πειράξανε και τους λέω « Ναι;…Έτσι είχε γίνει; Δεν με αφορά πια…». Έχω κρατήσει τόσο όμορφα πράγματα, που είναι μιζέρια να μένω στα άλλα.
ΠΔ: Και μια τελευταία ερώτηση…Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα θέλατε όλα αυτά τα χρόνια και δεν έχει γίνει;
ΤΤ: Ναι. Δυστυχώς και η μοίρα δεν ήθελε να γίνει, γιατί έχει πεθάνει… Το μεγάλο μου απωθημένο όλης της ζωής μου ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις… Τώρα θέλω να συνεργαστώ με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα. Θεωρώ ότι είναι από τα πιο καθαρά πλάσματα σ’ αυτό το χώρο, με την πιο έντιμη στάση, που μπορώ να αναγνώσω, αν θέλετε…μεταξύ των συναδέρφων μου. Μ’ αρέσει σαν τραγουδιστής, μ’ αρέσει σαν τραγουδοποιός και μ’ αυτόν θα ήθελα πραγματικά να δουλέψω.
ΠΔ: Σας το ευχόμαστε!
ΤΤ: Μακάρι και εγώ το εύχομαι! Δεν του το έχω πει ακόμα…(γέλια)
ΠΔ: Αν τυχών μας ακούει μέσω διαδικτύου, μπορεί να το άκουσε. Ευχαριστούμε πάρα πολύ!
ΤΤ: Και εγώ ευχαριστώ!
ΠΔ: Ευχόμαστε να περάσετε καλά στην αγαπημένη σας πόλη την Θεσσαλονίκη…
ΤΤ: Περνάω τέλεια εδώ, γιατί είναι οι φιλενάδες μου, κάνω τις βόλτες μου, πίνω τους καφέδες μου... Είναι υπέροχα!
ΠΔ: Και θα περάσουμε και εμείς καλά μαζί σας…
ΤΤ: Είναι σίγουρο! Ειδικά σ’ αυτήν παράσταση που ανεπιφύλακτα σας την συνιστώ… Αν θέλει κάποιος να χαλαρώσει, να νιώσει άνθρωπος και ότι έχει φίλους…είναι μια παράσταση για τέτοια άτομα…
ΠΔ: Θα έρθουμε σίγουρα!
ΤΤ: Ευχαριστώ! Γεια!
ΠΔ: Γεια σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου