Το Βήμα - 25/01/1998

Θέλω να συνωμοτήσω με τα τραγούδια

Η Τάνια Τσανακλίδου θα δώσει είκοσι παραστάσεις «με ήχο και στίχο από τα όνειρα»

της Άννας Βλαβιανού

Η Τάνια Τσανακλίδου είναι πολύ σίγουρη όταν δηλώνει: «Εχουν ωριμάσει τα πράγματα μέσα μου και τώρα είπα να πάω έξω να τα συναντήσω». Δεν είναι εξωστρέφεια αυτό που νιώθει. Είναι μια διάθεση για συνωμοσία. Θα συνωμοτήσει με τα τραγούδια, λοιπόν, τους μουσικούς και το κοινό. Από τη σκηνή ενός θεάτρου, του πιο οικείου χώρου για εκείνην, αφού πάνω σε μια σκηνή μεγάλωσε. Εκεί ήταν τα παιχνίδια της. Από οκτώ χρόνων παιδί ως σήμερα, που είναι 45, είναι ­ λέει ­ πολύς χρόνος. Πολύς χρόνος μαγείας.

«Στο θέατρο λειτουργεί η θεατρική σύμβαση που δημιουργεί μαγεία» λέει η Τάνια Τσανακλίδου, που επέλεξε το θέατρο «Ιλίσια» για να παρουσιάσει τη δουλειά της. «Πριν από πέντε χρόνια υπήρχε η ιδέα γι' αυτή την παράσταση στον συγκεκριμένο χώρο. Δεν υπήρχαν ημερομηνίες ελεύθερες για να πάρω το θέατρο οπότε δεν την έκανα. Τώρα που το θέατρο είναι ελεύθερο έχω μεγάλο καμάρι που θα παρουσιάσω εδώ τη δουλειά μου». Η Τάνια Τσανακλίδου ομολογεί ότι δεν κυνήγησε πράγματα και καταστάσεις. Θεωρεί ότι πρέπει να ετοιμαζόμαστε για αυτά που θέλουμε να μας συμβούν. «Ετοιμαζόμουν για αυτές τις παραστάσεις. Δεν τις κυνήγησα».

Αισθάνεται ότι βάζει τελεία σε ένα κεφάλαιο της ζωής της. Σε μια πολύ μοναχική διαδρομή, εσωτερική και βιωματική. «Μπαίνω σε μια συνωμοσία. Συναντώ και άλλους ανθρώπους που έχουν την ίδια διάθεση με μένα. Εχω υπάρξει πολύ τυχερή, αλλά κάποιες φορές τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Δεν το βάζω όμως εύκολα κάτω. Με ξαναβρίσκουν μπροστά τους».

Η Τάνια Τσανακλίδου δεν έχει να θυμηθεί πολλές εύκολες περιόδους της ζωής της. Εγινε πάντως καλός παίκτης. Εμαθε να σηκώνεται και να στεγνώνει μόνη της. Τελευταία είχε μια περιπέτεια με την υγεία της που εν τέλει της βγήκε σε καλό. «Είχα πολύποδα και προκειμένου να γλιτώσω την εγχείρηση πήγα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε δάσκαλο φωνητικής, στον Φραγκίσκο Βουτσίνο. Οταν άρχισα, είπα ότι δεν είναι δυνατόν να τραγουδάω τόσα χρόνια χωρίς να ξέρω όλα εκείνα που μου έμαθε αυτός ο εξαιρετικός δάσκαλος. Μου είπε κάτι που μου έκανε τρομερή εντύπωση: "Γιατί τη φωνή σου τη φυλακίζεις μέσα στο σώμα σου; Το τραγούδι είναι η νοσταλγία μας για την ελευθερία". Είναι μεγάλο δώρο στη ζωή μου αυτός ο άνθρωπος. Σε κάθε μάθημα με συγκλονίζει».

Αυτό θέλει λοιπόν σε αυτές τις παραστάσεις. Να αγγίξει την ελευθερία. Και αυτή και ο κόσμος. «Να φανερωθεί η ψυχή μας θέλω». Ξέρει ποιο είναι το ζητούμενο κάθε φορά που βγαίνει μπροστά στο κοινό να πει τις ιστορίες της. Ξέρει ποιο είναι το ζητούμενο και αυτή τη φορά. «Να μοιραστώ όλα αυτά που έμαθα τόσα χρόνια και κυρίως να μοιραστώ τα όνειρά μου, που πιστεύω ότι είναι όνειρα και άλλων ανθρώπων. Κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε ξανά για τα όνειρά μας, γιατί τα έχουμε αποκλείσει. Και σε αυτό η τέχνη βοηθάει. Εχει κώδικες, έχει σύμβολα. Εχω μεγάλη λαχτάρα να βγω να τραγουδήσω στον κόσμο».

Τι χάνει ένας καλλιτέχνης μέσα στη δίνη της καριέρας του; Τι έχασε η Τάνια; «Το 'χασα και δεν το 'χασα. Την αθωότητά μου. Μου τη δίνει πάλι μια καλή παράσταση. Με ξανακάνει αθώα».

Τι έχει λοιπόν αυτή η παράσταση; Αρχικά έχει τον τίτλο «Μαγικό Κουτί». Πρόκειται για ένα θέαμα που συνδέει τη μουσική, την ποίηση και το θέατρο. Τα τραγούδια είναι αφορμή για την αφήγηση μιας ιστορίας που περικλείει τη γέννηση, τον έρωτα, την προδοσία, τη θυσία και τον θάνατο. Η Τάνια μαζί με δύο μουσικούς, τον Γιώργο Κοντραφούρη πιάνο και τρομπόνι και τον Στράτο Βουγά τενόρο και σοπράνο σαξόφωνο, θα μοιράσει σε δύο μέρη το υλικό της. Στο πρώτο, εσωτερικής διάθεσης, μία φωνή και ένα πιάνο. «Είναι σαν να τραγουδάει η ψυχή μας». Τα τραγούδια είναι των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Καραΐνδρου, Κραουνάκη, Σπανού, Σουγιούλ, Περιστέρη και Αφροδίτης Μάνου. Στο δεύτερο μέρος, το πιο εξωστρεφές, «βγαίνουμε από το σπίτι στο οποίο ήμασταν στο πρώτο μέρος και εκεί είναι ένα λιμάνι. Στον χώρο των θεατών είναι η θάλασσα. Μιλάμε για ένα ταξίδι που μοιάζει να μη γίνεται ποτέ αλλά στο τέλος, με το φινάλε, αποδεικνύεται μέσω του "Μαγικού Κουτιού" ότι το ταξίδι αυτό έχει ήδη συμβεί». Σε αυτό το μέρος της παράστασης τα τραγούδια είναι από το προσωπικό ρεπερτόριο της ερμηνεύτριας, Μπρεχτ και Βάιλ, αλλά και καινούργια από τον νέο δίσκο του Νίκου Ζούδιαρη, ο οποίος συμμετέχει στην παράσταση ως ηθοποιός περισσότερο παρά ως συνθέτης. Η σκηνοθεσία της παράστασης είναι του Θέμη Μουμουλίδη και τα σκηνικά του Μάριου Βουτσινά.

Το πρώτο μέρος της παράστασης είχε ανεβεί για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη τον Μάρτιο του '96 και τώρα συγχρόνως με την αθηναϊκή του παρουσίαση θα κυκλοφορήσει, σε παραγωγή της ίδιας της καλλιτέχνιδας, σε CD. Στο πιάνο τη συνοδεύει ο Τάκης Φαραζής. Το δεύτερο μέρος της παράστασης είχε επίσης παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη πέρυσι. Τα δύο μέρη δέθηκαν γύρω από την ιδέα του «Μαγικού Κουτιού» σε μία ενιαία παράσταση.