"Κι έτσι μες τη σιωπή όπως καθόμασταν στο πλαϊνό δωμάτιο, με τις καρέκλες αναποδογυρισμένες, ένα παλιό εκκρεμές τρυπούσε την καρδιά μας, με ισόχρονα χτυπήματα δευτερολέπτων, που λες και θέλαν να την τεμαχίσουν και να παλέψουν με την πρόθεσή μας που ήταν: Να σταματήσουμε τον Χρόνο, να αιχμαλωτίσουμε τη στιγμή, τη μία και μοναδική, που μας κρατούσε απόλυτα δικούς της, μαζί με τ' αφρισμένα κύματα που έτσι καθώς ήτανε χειμώνας, φτάναν μέχρι το παραθύρι του δωματίου, μέσα εκεί που ήμασταν οι δυο και πίναμε το σπιτικό κρασί του γερο-ταβερνιάρη και προσπαθούσαμε τον Χρόνο να τον κάνουμε δικό μας..." "Κι έτσι μες τη σιωπή όπως καθόμασταν στο πλαϊνό δωμάτιο, με τις καρέκλες αναποδογυρισμένες, ένα παλιό εκκρεμές τρυπούσε την καρδιά μας, με ισόχρονα χτυπήματα δευτερολέπτων, που λες και θέλαν να την τεμαχίσουν και να παλέψουν με την πρόθεσή μας που ήταν: Να σταματήσουμε τον Χρόνο, να αιχμαλωτίσουμε τη στιγμή, τη μία και μοναδική, που μας κρατούσε απόλυτα δικούς της, μαζί με τ' αφρισμένα κύματα που έτσι καθώς ήτανε χειμώνας, φτάναν μέχρι το παραθύρι του δωματίου, μέσα εκεί που ήμασταν οι δυο και πίναμε το σπιτικό κρασί του γερο-ταβερνιάρη και προσπαθούσαμε τον Χρόνο να τον κάνουμε δικό μας..."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου